Beste allen,

We hebben een paar enerverende maanden achter de rug, óók, maar niet alleen, vanwege een opnieuw druk hoogseizoen.

De loop begon er vanaf midden juni goed in te komen. We spraken met de plaatselijke bakker af dat hij elke dag vers brood zou brengen en dat was een daverend succes. Hans staat ’s morgens altijd als eerste op en hing de bestellingen aan de deur van de appartementen. Wat een service!

We hadden ons ook voorgenomen om eens per week te koken in onze onovertroffen buitenkeuken. Rogier, die in de buurt vermaard is vanwege zijn gerookte vis, bereidde heerlijke zalm terwijl wij de voor-, bij- en nagerechten verzorgden en ons gezellig met de gasten onderhielden.

Gasten aan de maaltijd

Dit jaar wisten, naast Nederlanders, Portugezen en Engelsen ook Fransen en Spanjaarden ons beter te vinden. De betreffende gezinnen genoten van onze stek en van elkaar. Kortom: iedereen had het prima naar z’n zin en er verschenen dan ook lovende commentaren op ons gastenboek.

Ondertussen werkten we gestaag door aan het aanzicht van onze quinta.

Fernando plaveit;Hans begeleidt

De studio heeft er inmiddels een grandioos terras bij. Het werd geplaveid met leistenen palen die traditioneel worden gebruikt als opbindstokken voor de wijnranken: wij legden ze plat, in vierkanten met daartussen gele graniet.

Met de boot tot aan de studio!

Datzelfde deden we met de stoep langs ons huis. Zodoende krijgt de door de gemeente aangelegde allee een paar door ons gecreëerde gouden randjes.

Hans Diepstra maakt nieuw hekwerk

We konden opnieuw rekenen op ‘back-up’ van het dorpsbestuur, dat een uitzichtpunt wilde creëren op de N230. Daartoe kapten ze - met onze toestemming - de mimosa’s op de helling boven de appartementen. Nu is er een prachtig panorama over de groene vallei én een brandveiliger situatie ontstaan. Nieuwe informatieborden wijzen voorbijgangers op het bijzondere ecologische karakter van de streek.

'Hier bevindt u zich..'

In juni controleerde een gemeentelijke delegatie de verbeteringen die we doorvoerden in het kader van de nieuwe certificatie als een Casa de Campo. Hiertoe hebben we onder andere de elektriciteit voor een deel laten vernieuwen en extra laten aarden, de gasleidingen laten controleren, het bronwater laten testen, de inhoud van de brandblussers ververst, een nieuwe brand-meldkast geïnstalleerd en alle appartementen voorzien van ventilatoren en verduisterings-gordijnen.

Na het bezoek bleef het angstwekkend stil, maar toen Hans eens informeerde bij het gemeentehuis vernamen we dat alles in orde was. Het wachten was alleen nog op de schroeven waarmee het koperen plaatje met het officiële logo aan ons huis bevestigd kon worden. En daarop wachten we nog steeds.

Desalniettemin kunnen we nu verder met het aanvragen van subsidie voor de aanleg van een sauna en het vervangen van de aluminium deuren in de appartementen. En daar was het ons uiteindelijk om te doen.

Hoewel Hans nog wel veel pijn houdt aan zijn schouder en het herstel langzaam gaat, draait hij zijn hand niet om voor ad hoc reparaties aan een lekkende w.c. of de uiteindelijke vervanging daarvan, de vernieuwing van de sloten in de deuren van de appartementen of het los- en aanschroeven van afvoeren als die verstopt zijn.

Hans repareert w.c.

Ook onze haperende robot, die het zwembad moet stofzuigen, haalde hij uit elkaar om hem eens goed schoon te maken. Daarna deed die zijn werk als nooit tevoren!

Zicht op de parasols vanuit onze tuin

Het seizoen was al een end op streek en alles leek vlekkeloos te verlopen, totdat onze watertoevoer haperde. Met een vol huis, 20 gasten die vrijwel tegelijkertijd onder de douche gaan of afwassen, is gebrek aan stromend water een nachtmerrie. Hans maakte drietalige kaartjes “Wees zuinig met water”, waarin de gasten werd gevraagd liever een duik in het zwembad te nemen dan een bad vol te laten lopen met bronwater. Zeker omdat het vanaf begin mei niet had geregend.

Maar het probleem bleef en de enige oplossing was het rivierwater, dat we al gebruiken voor de beregening van het gras en het bijvullen van het zwembad, aan te sluiten op de waterleiding. Hans construeerde een ‘bypass’ en we deelden 5-liter flessen drinkwater uit aan de gasten. Alles leek weer in kannen en kruiken.

De vakantiegangers reageerden sportief, al wijdde onze allereerste Portugese Booking.com-gasten er wel een minpuntje aan in hun commentaar. Maar toen moest het ergste nog komen. Want niet snel na hun vertrek stroomde er bruin water uit de douche. Nu was de paniek compleet. Wat was er toch aan de hand?

Op het moment dat ons bronwater stokte, zo reconstrueerden we al snel, was men in de verderop gelegen uiterwaarden begonnen aan een rioolzuiveringsinstallatie. Dat hadden we natuurlijk wel gehoord en gezien, maar wisten wij veel? Langs het weggetje naar het dorp was een enorm diep gat gegraven waarin onze waterader leegliep. Dat water vermengde zich met modder wat werd geloosd in dezelfde levada (irrigatiekanaal) als waaruit wij rivierwater oppompten.

Modderwater in de levada

Terwijl Hans zich naar het gemeentehuis spoedde om verhaal te halen - hij is er inmiddels kind aan huis zoals jullie begrijpen -  reed ik met één van onze Portugese gasten naar de bouwplaats. Binnen een kwartier stond er een ingenieur op de stoep en nog dezelfde dag werd er een afvoerleiding aangelegd die verderop in de rivier uitmondde. We hadden weer schoon (bad)water.

Voorlopig konden we weer even opgelucht adem halen, maar we schreven nog wel een brief naar het verantwoordelijke bedrijf om ze aansprakelijk te stellen voor de eventuele schade. We suggereerden ze tegelijk met de bouw van de rioolzuiverings-installatie een gemeentelijke waterleiding naar ons aan te leggen. Isabel uit het dorp, die mij helpt schoonmaken, assisteerde bij de vertaling. Zij vertelde dat er ook veel ongerustheid in het dorp heerste.

Enkele dagen later was er een drukbezochte vergadering waarin de boze en geëmotioneerde dorpsbewoners om opheldering vroegen aan het bedrijf, alsmede aan de burgemeester van Oliveira do Hospital en de dorpsraadvoorzitter van Alvoco das Várzeas.

"Wij willen geen wc middenin onze woonkamer! Verplaats de ETAR naar de Regada (de uiterwaarden verderop)"

Eén van de sprekers was onze anders zo stille en bescheiden huisarts. Hij hield een lofzang op het unieke karakter van de Alvoco-vallei, veroordeelde het gebrek aan informatie vooraf, wees op de consequenties voor de volksgezondheid en eiste stopzetting van de bouw. Wij waren blij verrast over de betrokkenheid bij wat het dorp als “nossa terra” (onze grond) beschouwt. De naam Quinta da Moenda viel vaak, omdat men de installatie ook als een bedreiging voor het streektoerisme ziet. En het had effect, want tot onze stomme verbazing werd de bouw de volgende dag stopgezet. Men gaat op zoek naar alternatieven.

Inmiddels kunnen we ons bronwater weer gewoon uit de kraan drinken. Laten we hopen dat dat altijd zo blijft.

Hartelijke groet van Josephine en Hans

PS: De gebeurtenissen rondom de rioolzuiveringsinstallatie (Estação de Tratamento de Águas Residuais, ‘ETAR’) werden door veel media verslagen en er is een pagina op Facebook met commentaren en foto’s.

En nog iets anders: ik interviewde tussen de bedrijven door Luís Antero, geluidskunstenaar uit het dorp, die in zijn opnamen een ode brengt aan de Beiras. Dit interview verscheen in Blik op Portugal en op PortugalPortal.